all i have is too many questions!

Hergün binlerce karar vermek zorunda olduğumuz halde dünyaya gelmeden önce kimsenin bizim fikrimizi sormamış olmamış olması durumu beni hep şaşırtmıştır.
her kararımızın meshulü biz isek neden doğmak kararı bizim değildi?
evet dünya güzel, gökkuşağı parlak blah blah ama neden herşey bizim kontrolümüzdeymiş gibi empoze ediliyor?
karar vermek kapatıp açabileceğimiz bir şey olsaydı mesela, bu gece hiç bir karar almayacağım diyebilseydik! ama bu da bir karar değil mi?
pişmanlık aldığımız kararların bir sonucu olsa bile pişman olmak bizim kararımız değil mi?
kontrol delisi gibi gözükmek istemem ama keşke her ikilemin iki yönünüde tecrübe etme şansım olsaydı.
bir ben yatıp uyusaydı, dinlenseydi de bir ben oturup bunu yazsaydı?
bir ben kalsaydı, bir ben gitseydi?
bir ben aşık olsaydı, bir ben mantıklı?
hislerimi dinlemek bile benim kararım! ama ya kapatsaydım hislerimi, kalbimle mantığımı söküp atsaydım...?

seçmek istiyor muyum peki? ya da neyi seçmek istiyorum?
hatta seçince ve seçmeyince neler olur biliyor muyum?
hayat yazı-tura atarak yaşanacak kadar değersiz mi?

peki ben şuanda neyi düşünmekten kaçmayı seçiyorum bunları düşünürken?

su